Zerdüştlük (Mecusilik, Mazdeizim)
Dinin kurucusu Zerdüşt'tür. Zerdüşt doğduğu zaman bütün alem sevinmiş yeryüzü neşe kaplamıştır. Dualist bir tanrı inancına sahip olan bu dinde Ahura Mazda (iyi) ve Angre Mainyu/Ehriman (kötü) olmak üzere 2 tanrı vardır. Zerdüşt bir gün nehre doğru giderken karşısına vahiy meleği VOHU MANAH çıkar ve kendisinin peygamber olarak görevlendirildiğini söyler. Böylece Zerdüşt 30 yaşında göreve başlar. Zerdüşte 10 yıl boyunca sadece kuzeni inanmıştır. Bu dinin kitabının ismi AVESTA'dır. Avesta'nın içerisinde 5 bölüm bulunur. Zerdüştlüğe göre bütün varlıklar (kainat) Ahura Mazda'dan südur etmiştir. Mecusilikte kozmik zaman 3 dönemdir. 3. aşama kötülüğün yok olduğu dönemdir. Mecusilikte ölüm sonrası ruh ilahi aleme ulaşmak için sırasıyla yıldızları, ayı ve güneşi geçer. Ruh dünyadaki davranışlarından dolayı sorguya çekilir dolayısıyla sorgu melekleri vardır: SRAOSA, MİTRA, RAŞNU. ÇİNVAT KÖPRÜSÜ vardır bu köprüden geçenler dünyada iyilik yaptılarsa köprü genişler, açılır fakat kişi dünyada kötülük yaptıysa köprü keskinleşir ve darılır. Mecusilikte doğan bebek tapınağa götürülür ve bebeğe HAM SUYU verilir. ayrıca 15 yaşında NAVCOT TÖRENİ yapılır ve KUTSAL KUŞAK KUSTİ takılır. Dinin NO RUZ (NEVRUZ) ilkbahar bayramı ve MEHREGAN (MİHRİCEM) sonbahar bayramı vardır. Mecusiler/Zerdüştler ölülerini yakmazlar, gömmezler, suya atmazlar. Çünkü onlara göre su, ateş, toprak kutsaldır ve bunları kirletmek istemezler o yüzden ölülerini DAKHMA (SESSİZLİK KULESİ) denen yüksek yapılara bırakarak cesetleri yırtıcı kuşlara bırakırlar.
Mecnun'un Kafasına Sıkması
Bugün bunu tekrardan kıskandım çünkü biliyorum, ben asla bu cesareti gösteremeyeceğim. Aslında üzerine düşününce kendini öldürememek güzel bir şey gibi geliyor ama bu kişi için zor olan yalnız ve mutsuz hissederek yaşamak değil mi?
Ayrıca bunun dışındaki diğer husus Mecnun sevenleri var, lan onu hatırlayanlar var. Onun için çaba gösteren insanlar var. Sonra kendimi düşünüyorum kaç kişi senin için çaba gösterir. Bir elin parmağını geçmezler ama hayatımdaki çoğu insan sahte. Ben yaşamaya uğraşırken ne kadar sahteleşiyorsam çevremdekiler de o kadar sahte. Asıl zor olanı ölmek zannederdim ama öyle değilmiş asıl zor olan ölmeyi isterken kendini öldüremeyeceğini bilmekmiş. Önceden şey düşünürdüm, başıma bir şey gelsin ama bana bir şey olmasın. Birileri benim değerimi anlasın, yokluğumu hissetsin.O düşüncelerden artık hayal kırıklığıyla uyanıyorum çünkü biliyorum o insanlar olmayacak belki de fark etmeyecekler bile.
gönüllere sığmayan kelimeleri nereye sığdıralım ki..
“Keşke söylenmiş bütün sözlerimi bir
çuvala doldurup”
dedi beyaz saçlı adam,
“bir dağın tepesinden aşağıya atabilsem!”
İçinde biriken milyon tane şeyi nerede, hangi sırayla ve kime söyleyeceğini bilemediği için kendini ölmeden suskunluk mezarına gömenler var.
Konuşup dururken bir kelimeye, o kelimenin geriye doğru uzanan bir dolu hikayesine, çağrışımlarına, izlerine takılıp kalan, o kelimeden sonra tek bir adım daha atamayanlar var.
Birilerine bir şeyler söyleyedururken kendi sesinin yankılarına kapılan, o andan itibaren başka her şeye sağırlaşan, etrafındakileri unutan, o yankıların peşinde kaybolup gidenler var.
Kendi sözlerinin ağırlığını taşımaya mecal yetiremeyenler var.
Suskunluğunu herkesin kulak zarını patlatacak kadar gürültülü hale getirenler var.
Hayatının bütün üşüyen yerlerini sadece birkaç kelimeyle örtüp ısıtabilenler var.
Anlamlarla kendine bir evren kuran, kelimeleri tek tek gözden çıkaran, tedavülden kaldıranlar var.
…
alıntı
Göçebe illa hareket eden biri değildir: Oldukları yerde yolculuk edenler vardır, yeğinlik yolculukları. Tarihsel olarak bile göçebeler, göçmenler gibi yer değiştirenler değil, tersine hareket etmeyenler, aynı yerde kalarak kodlardan kurtulmak için göçebeleşenlerdir.
Gilles Deleuze