Gözlerimi kaldırıp ona baktığımda elinin tersiyle yanağımı okşadı ve ''Benden uzak durman gerekecek velet,''diye fısıldadı.''Çünkü ben senden uzak duramıyorum.''
''Bu da ne demek şimdi?''diye sordum ve gözlerimi onun kuzguni siyahı gözlerine diktim.Elinin tersini yanağımdan çekmeden
Sevgim Acıyor*
Seni yazmak geçti bugün içimden
Türküler her şeyden seni hatırlar
Saatim lâl olup aktı içimden
Kırılmış dört yanım seni hatırlar
Seni yazmak geçti bugün içimden
Ruhumda bir sızı tanımadığım
Sevdiğin gitti der delice bir ses
‘İki mahkum hücre duvarına tıklayarak birbiriyle haberleşir. Onları ayıran duvar, aynı zamanda haberleşme vasıtalarıdır. Her ayrılık, bir bağdır’ demiş Simone Weil, ne güzel söylemiş. Bizi ayırdığını düşündüğümüz her şey belki de birbirimize sesimizi duyurabilmemizin bir vasıtası. Eğer aynı zindanın mahkumları olduğumuzu fark edebildiysek.
Sen
rutubetli bir evin
göğe açılan balkonusun.
Sıcak,
duru
yaz akşamı
esen hafif yel.
Günbegün
artan
sevincimdeki
ışıl düş.
HEP GÜZELDİR
Kapıları bahçeye, pencereleri göğe açılan
Bu kuyu kalbim, taşla doldurdular
Çünkü Ahfeş'in keçisi değildim
Omuzların sultası altına girmedim
Cesur İnsanlar Şafağında