Seni aldım bana ayırdım
Durma kendini hatırlat
Durma kendini hatırlat.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
Sayfa 27Kitabı okuyor
İkimiz birden sevinebiliriz
Göğe bakalım.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Seni bırakmak
Gel dur önüme , sen benim sahiliğimsin !…Isırdığım
Bir kauçuk düşmanlığıdır !…
Yaşamımız baştan başa senin övgündür
Ey kutsal bencillik !… seni bırakmak niye ?…
“Birden hatırlıyorum sıcaktı
Tuttuğu tuttuğum her yerlerimiz
Boynumuz ağızlarımız ellerimiz
Yalanda karanlık odalarda
Eşit aralıklarla avunuyoruz
Yetiyor “
aşk işterim, aşk olsun isterim
yaşamanın sonu ölümün başlangıcı
kıyılarda yürürüm, sindiririm kıyıları
Bir teşekkür de benden …
ama sonsuz olmayan şeyleri öğretmediniz
efendim
baskının zulmun kıyımın açlığın bir yerlere kıstırılıp kalmanın susturulmanın aşk mutluluğunun ve eski hesapların aritmetiğin bile
bunları bulmayı bana bıraktınız
size teşekkür ederim
Eylül toparlandı gitti işte
Ekim filan da gider bu gidişle
Tarihe gömülen koca koca atlar
Tarihe gömülür o kadar
sevgim acıyor
Kimi sevsem
Kim beni sevse
Biz giz dolu bir şey yaşadık
Onlar da orada yaşadılar
Bir dağın çarpıklığını bir sevinç sanarak
çünkü sonu buysa
ölmek elbette gereksizdi
ben şimdi diyorum ki
buna inanmak gerek
bir susam gibi boyuna sulamak
umutsuzluğu
ve direnmek
hep direnmek devam etmek adına
ilâç milâç bok püsür
şuramda bir şeyler var
sahiden bir şeyler var
haykırmadan anlatamam.
TOMRİS UYAR İÇİN BİR ŞİİR KURMA ÇALIŞMASI
seni sonsuz biçiminde buldum o biçimi almıştın sandviçlerle, kötü şehirle, terle başbaşa kalmıştın
yürüdü üstüne herkesin neonu, herkesin babaannesi herkesin en eski olan kökü, en eski hanesi
yeşili bozup suya çevirdin, akşamı sonsuz uzattın ne buldunsa o akşama uygun, ne buldunsa ona kattın
perdeler uzundu, rüzgâr kısa, masalar üç bacaklı masalar dört bacaklı, rüzgârlar uzun, perdeleri kısalttın
sen bir atmacanın en uzun çığlığısın her türlü gökte göğü büyüttün, otobüsleri aldın, şehirleri ufalttın
yıkılan bir kedi bir süre olarak doldurur sesini seversin bir kanaryanın sesinden çok kendisini
denizi ve ormanı, açlığı ve başkaldırmayı ayırmadın bırakılmış bir köşebaşının en güzel tanımıdır adın
seversin diye söylerim her şeyi, sana uygun olsun çünkü her şeyin birbirine uygununu sen bulursun
gel ellerini ver en güzel ellerini öyle ruhum, ateş yüreğim, kokum, birlikte öyle
İyimser bir sonuç’a
ben bir gün giderim ki neyim kalır
eksik bıraktığım her şeyim kalır
yaz günü kim ister ki öldüğünü
eksik bıraktığım her şeyim kalır
yaşamam bir beyazlık gibi sanki
eksik bıraktığım her şeyim kalır
genişlerim dağılırım beyazım
ben bir gün giderim ki neyim kalır
ben bir gün giderim ki ey diri at
elbette benim de bir şeyim kalır