Dışımızdaki değerlerin koyduğu amaçlara ulaşmak için çabalıyoruz ama bu arada içimizdeki değerleri unutuyoruz; hayatımızdaki kopukluk buradan gelmekte.
İçinde garip bir boşluk duygusu oluşmuştu. Samansı bir şey; tatsız... Sanki o anda iyi olduğu halde aklının bir köşesinde kötü bir şeyler oluyor duygusu uyanmış da ne olduğunu bir türlü bulamıyormuş gibi bir huzursuzluk.
Kimse hayatından memnun değil. Herkes derin bir huzursuzluk içinde kıvranıyor; daha iyi bir hayata ulaşmak istiyor ama o yeni hayatın ne olduğunun da farkında değil. Tarifi yok; dolayısıyla toplumun mitolojisi ve ideali de yok.
Okur Takip Önerileri
Herkes yabancılaşmıştı, yabancılaşıyordu. Toplum kuralları ve çevremizde tahkim ettiğimiz maddi dünya, bizi bu yabancılaşmadan koruyan gardiyanlardı âdeta. Yolumuzu şaşırdıkça, alışkanlık denilen ılık kaplıca sularının içine gömülüp rahatlıyorduk. Sonunda bize yol gösteren şey; evde her zaman oturduğumuz koltuğun aşina yumuşaklığı, gözü kapalı çevirebildiğimiz banyo musluğu ve başımızın yastıkta bıraktığı iz oluyordu.
Özgürlük, varoluşun bir parçasıdır. Boş inançlar olsun, gelenekler olsun, özgürlüğü kısıtlayan ne varsa, kaldırıp atmak gerek.
Cehaletimizi kırabiliriz, becerilerimizi, yeteneklerimizi ve zekamızı kullanarak kendimizi bulabilir, kendimiz olabiliriz. En önemlisi özgür olabiliriz!
İnsanların isteği sonsuz ve sınırsızdır. Bitmek tükenmek bilmez eğer güçlüyse. Oysa dünya duygu yönünden gittikçe yoksullaşmakta, herkes bilgi edineceği yerde paçasını kurtarmak için para toplama yoluna sapmış.
Dünyada her şeyin bol olduğunu görüyordu. Ama bu bolluğa karşın, yoksulluk içinde kıvranıyordu insanlar. İnanılmaz zenginliklerin çevresini öbek öbek yoksulluk sarmıştı.
Dert ve hüzün, hepimizin sanki derisine yapışıp kalmış. Acıyla yatıp acıyla kalkıyoruz. Sanki kederi giymişiz elbise diye üstümüze.
Zararlı olan hiçbir şeyi bağışlamamam gerekiyor; bana dokunmasa bile. Çünkü tek başına değilim yeryüzünde.
Kişi ruhundan fışkıran düşüncenin kaynağı kafa değil, yürektir. Bunu hiçbir güç değiştiremez.
Sayfa 93
Merhamet keskin bir kılıç; merhamet gösterenin kabzasından tuttuğu ama karşı tarafı yaralayan bir kılıç.
Sayfa 149
Kendimizi hayvanlardan ve bitkilerden üstün görmemiz büyük bir aldatmaca, insanlık diye yücelttiğimiz şey aslında ne aşağılayıcı bir kavram.
Sayfa 99