Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli
Belini sarmayalı
Gözünün içinde durmayalı
Aklının aydınlığına sorular sormayalı
Dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Yüz yıldır bekler beni
Bir şehirde bir kadın.
Aynı daldaydık aynı daldaydık
Aynı daldan düşüp ayrıldık
Aramızda yüz yıllık zaman
Yol yüz yıllık.
Yüz yıldır alaca karanlıkta
Koşuyorum ardından.
"Ölmüş olan biri artık hiçbir şey istemez, sevilmeyi de, kendine acınmasını da, teselli edilmeyi de istemez."
📖| Bilinmeyen bir kadının mektubu, Stefan Zweig