He men ardından her günkü anlatısına geçiyor. Bu, Nietzsche'nin ölümü. Tanrıyı yadsıdığı için, Tanrının Nietzsche'yi cezalandırdığını, onun çıldırarak öldüğünü anlatıyor:
— Oturağından pisliğini alıp yedi. Son an bağırdı (kendisi de bağırıyor ve sahnedeki bir tiyatro oyucusunu oynuyor):
— Bana rahibi getirin! Ama artık geç kalmıştı. Tanrı onu kendi katına almadı, Tanrı onu cezalandırdı.
Her gün bir ders süren bu dinsel konulardan sonra Goet- he'nin şiirlerine geçiyoruz:
"Tüm zirvelerde sessizlik,
Tek bir ağaç bile solumuyor,
Kuşlar ormanda susuyor,
Biraz daha bekle,
Yakında sen de gömüleceksin sessizliğe..."
— Nedir burada "sessizliğe gömülmek?"
— Ölüm sevgili şivester.
— Evet. Ölüm. İnsanın Tanrı'sına kavuşması. O en kutsal
an... Tanrı'ya ulaşılan en kutsal an. Varoluşun tek gerçek anı... Ölüm. Tanrı’yla birleşme...
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.