Evet, okuyan herkes diyordu ki “Oblomov’un hikayesi tembellikten ibaret değil, okuyunca anlayacaksın.” Şimdi ben de size okuyunca anlayacaksınız diyeceğim çünkü gerçekten okumanız gerekiyor, Oblomov’u tanımanız gerekiyor. Ne dümdüz tembellik ne dümdüz aşk ne dümdüz evlilik.. Düz ya da dolambaçlı, uzun ya da kısa fark etmiyor bir şekilde bütün yollar Dostoyevski’nin o cümlesine çıkıyor: “her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır.” Bu cümle de Oblomovun robdöşambrı gibi omuzlarıma yapıştı kaldı. Belki de yollar ona çıkmıyordur da ben hep onunla yürüdüğüm için öyle sanıyorumdur. Velhasıl bende bıraktığı his bu oldu. Oblomov her şeyin farkında bir adam, nasıl sevgi eylem gerektiriyorsa sevmemek de eylemsizlik gerektiriyor diye düşünmüş olamaz mı? Sadece soruyorum. Klasiklerin de en çok bu yönünü seviyorum herkes farklı bir noktaya odaklanabiliyor. Bir arkadaşım mükemmel bir aşk kitabıdır bana göre demişti mesela. O kadar başarılı bir eser ki hem şu dönemde bile çok etkileyici hem pek çok duyguyu yaşatıyor hem düşündürüyor hem farkındalık sağlıyor. Analizler yapılır, efenim işte Rusya’daki birtakım değişiklikler soyluların durumu yok Doğu-Batı karşılaştırması yok nihilizm hep aynı şarkıları mı dinletelim burada? İyi ki okudum diyeceksiniz okuyunca, başka da bir yorumum yok.

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139,6bin okunma

·

94 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

cansu