Gönderi

Benim istediğim, hiçbir şey düşünmeden, bir bağlantıya girmeden gitmekti, gitmek. Hayat, kişinin hiç durmadığı, birbirini izleyen bir trenler, yollar, gemiler dizisiymiş gibi. Derdimi anlatamıyordum. Gitgide daha uzağa gitme isteği. Ama kişinin hiç dönmeyeceğini bir uzaklığa. Hep ilerlemek... Ve hayat geçti. Öyle çabuk geçti ki onu duymuyordum bile. Hayat da durmaksızın ilerliyordu.
Sayfa 229Kitabı okudu
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.