Gönderi

"Arada bir, birileri düşüyor. Su kuyruğundaki bir kadın. Yabani bir tavşan. Bakmak üzere durmamalı...gözlere görme, bağlanma zamanı tanımamak lazım. Bu, öğrenilmesi gereken bir şey. Ölülere kendilerini ifşa etme, somutlaşma zamanı tanımamak gerek, yola doğru devam etmek; bedenleri kum çuvalından ayırt etmemek, onları belirsiz bir şey olarak arkada bırakmak, gerçeklikten uzaklaştırmak ve sadece yola bakmak lazım. Ancak bu şekilde dayanılabilir. Ölülere bir isim, bir palto, bir saç rengi vermeyerek dayanılabilir. Onlardan ta uzaktan sakınmalı, onları görmemiş gibi yapmalı. Onlar yokmuş gibi yapmalı. Çünkü duracak olursan, içine girmelerine izin verecek olursan... o zaman kaçınılmaz olarak adımlarını yavaşlatırsın. Ama çocuklar meraklı, onlar boyunlarını uzatıyor, onlar anneleri tarafından çekiştirildiklerinde, sürüklendiklerinde bakıyorlar. Çocuklar ölülere, sincapların piknik artıklarına yaklaştığı gibi yaklaşıyor."
Sayfa 401Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.