"Ömrümün sosyalleşmede en tepe noktasına çıktığı,içe döňmede ise en dipte olduğu zamanlardı.İnsansı kalabalıkları seviyordum, neredeyse hiç yalnız kalmıyor, dolayısıyla ne şimdiki gibi kendimi dinleyebiliyordum ne de doğayı. Haliyle tabiatta bir yaprağa, kısaca her bir ana gizlenmiş ve bulunmayı bekleyen sırların çağrılarını, büyülü ilahi davetlerini duyamıyor, Yaradanın oraya buraya her yana serpiştirdiği mühürlü mektupları okuyamıyordum. İçinde olduğum gümbürtü öylesi baskındı ki ne içimdeki kalp kitabını okuyabiliyordum, nede kainat kitabını.
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.