Bir şey hapishaneden çıkıp gara yöneliyor. Bedenim mi ruhum mu? Bilmiyorum ama Shadow gibi hapiste olduğumu, özenle kendim inşa ettiğim ve belki de asla çıkamayacağım bir hapishanede olduğumu hissediyorum. Trenin lokomotifi fren yapıyor ve içimde çocukluğumdaki çaresizlik duygusunun ve şeylerin anlamını kaybetme duygusunun aynısını uyandırarak duruyor. Bir köşeye oturuyorum, yüzümü saklamak için yakamı kaldırıyorum zira şu ana kadar yabancısı olduğum ve Shadow'un anlamını çözdüğü bir yazının izlerini okuyorum içimde. Ondan ve orada kapalı tutulanlardan daha fazla tutsak olduğumu anlıyorum. Bir örümceğin ağını örmesi gibi, ben de inatla kendi kendimi hapsetmekten başka bir şey yapmamışım. Özgürleşmeye yönelik hareketlerim oldu bazen bir kapıyı kırdım, bir parmaklık demirini testereyle kestim, fakat çocukluğumdan beri kendi hapishanemi inşa etmemi buyuran yasaya daima sadık kaldım.
Sayfa 83Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.