Taş yerinde ağırdır.Değirmende buğdaya,yüzük kaşında güzele ağır.Kitap da basar,mühür de.Put da olur,mabet de.Taş üstüne taş bırakmayanlar geçmiştir bu dünyadan,taş üstüne taş koyanlarda.Taşa tutanların meyve ve ağaçlarıyla alıp veremedikleri nedir bilinmez ama taşı gediğine koyanların hasımlarında açtıkları gedik bellidir.Kimi ocaktan taş çıkarır,kimi taş çıkartır gençlere ihtiyarlığında.Taşı sıksa suyunu çıkaranlara gelince,taş devrinden tunç devrine geçemeyenleri anlayamazlar bir türlü.Taşa söz geçiren mimarlar,yollarına taş koyanlara nispet taşla destan yazarlar.Hasetten taşlaşmış kalbiyle Veziri Âzam,"Taş çatlasa,kubbesini taşımaz bu yapı," dese de bir gün taş çatlar,içinden görkemli mabet fışkırır.Altı yıl bir ağaç gibi yontar taşı Baş Mimar.
Sayfa 97Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.