Yeni Hayat"taki toplumsal mozayiğin bir parçası da, kasaba alanlarındaki heykellerle (YH.5, 74, 100, 181) metafor düzleminde dile getirilen içi boşalmış bir Atatürkçülüktür. Tüketim toplumunun maddeler cangılında oklarını bir bir yitirmekte olan Kemalizmin bu durumu, "Cumhuriyet, Atatürk, damga pulu havası" (YH. 100) sözünde vurgulanır, "kendini içkiye vermiş meyhane kalabalığına Cumhuriyet'i emanet etmiş olmanın güveniyle gülüms[eyen]" (YH.211) Atatürk fotoğrafında taşlamaya dönüşür ve "Atatürk heykeline sıçan güvercinleri[n) ayıpla[ndığı] " (YH. 181) bölümde ise sarkastik bir renk alır.
Sayfa 243Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.