"Ya ben sana ne diyeceğim? Zeze mi?"
"Rica ederim. Zeze yok artık. Geçmişteki budala çocuktu o. Bir sokak çocuğu adıydı.. Şimdi çok değiştim. Terbiyeli, kibar bir çocuğum ben..."
"Ve hüzünlü. Özellikle hüzünlü. Belki de yeryüzünün en hüzünlü çocuklarından
biri, değil mi?" "Biliyorum."
"Yeniden Zeze olmak ister miydin?"
"Hayatta hiçbir şeyi geri gelmez. Bir bakıma, isterdim. Bir bakıma da, hayır. O
sürekli dayak yeme ve aç kalma hikâyesi..."
Hep peşimden gelmek isteyen o eski acıyı anımsıyordum. Yeniden Zeze olmak,
bir şekerportakalı fidanı edinmek, Portuga'yı yine yitirmek mi?
"İtiraf et gerçeği. O sıralar, uzun süreden beri duymadığın bir şeyin vardı.
Minimini ve çok iyi bir şey: Sevgi."
"Her şey yitirilmiş sayılmaz. Hâlâ birtakım şeylere olan sevgin duruyor, yoksa
benimle böyle gevezelik edemezdin."
·
17 görüntüleme
Merhaba, kendi sözlerimi paylaştığım ınstagram hesabımı takip edebilir misiniz? 🤗🙏
instagram.com/sensizliginkale...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.