Cephaneliğe bir top mermisi isabet etti ve ardından bir patlama oldu ve alevler ortalığı sardı. Yanımda nöbet tutan asker isabet almıştı. O artık insana benzemiyordu... Kapkara bir et parçasıydı. Hafifçe zıplayabiliyordu. Herkes siperlerden ona bakıyordu. Bir şey yapmıyor yalnızca seyrediyorlardı. Sanki akıllarını yitirmişlerdi. Ben hemen bir çarşaf kaptım ve koşarak yanına gittim. Onu çarşafa iyice sardım. Kalbi patlayıncaya dek sarsıldı, sarsıldı ve sonunda hareketsiz düştü. Kendimi kaybetmiştim. Her tarafım kan içindeydi. Deneyimli askerlerden birinin beni kucakladığını ve, "Bu kız için artık her şey bitti. Savaş sona erdiğinde yaşasa bile normal bir insan gibi olamaz artık," dediğini duydum.
Sayfa 136 - Evrensel Basım Yayın, 1. Baskı: Kasım 2002
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.