"Hayat döngüsü para kazanmak üzere kurulmuştu. Bazıları benim gibi doğuştan şanslı sayılıyordu ki bu ne büyük bir yanılgıydı. Yollar ve sonlarla ilgili hikayeleri çoğu bilmiyor ya da duymazdan geliyordu. Bu bağlamda baktığımız zaman ben, o yolun sonundaydım, gökdelenin en üst katında ve buradan baktığımda hiçbir şeyin sanıldığı gibi harika olmadığını görüyordum. Ama onlar bir yoldaydı. Başını kaldırıp yukarıya bakabiliyorlardı, bir gün oraya ulaşabilme hevesiyle, azmiyle çıkıyorlardı basamakları. Asıl önemli olanın, asıl güzel olanın yukarısı değil basamaklar olduğunu bilmiyorlardı. En yükseğe çıkmış ve sonra en aşağıyı görmüştüm ve biliyordum işte, bir daha o kadar da yukarıya çıkamayacaktım, zaten artık o kadar da yukarısı yoktu. Gökyüzü bile aşağıdaydı artık. Ve bunun zenginlikle ya da yoksullukla bir ilgisi yoktu. Bu başarı ve başarısızlık, güzellik ya da çirkinlik, büyük küçük her şeyle ilgiliydi. Daha zengin olmak, daha güzel olmak, daha başarılı olmak... Hiçbir şey insanı artık diğerinden ayırmıyordu, insanlık hayatın içinde öyle bir boyuta evrilmişti ki herkes, kim olursa olsun, kendi mücadelesini veriyordu. Daha fazlasının insanlığı unutturduğunu görmüştüm, daha azının ise insan olmaya yetmediğini."
Sayfa 219 - Ephesus YayınlarıKitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.