Eğer ben edebiyat okumuş olmasaydım bu kitaba yalnızca 1 verirdim. O da içindeki aşk hikayesinin hatırına. Ama edebiyat okuduğum için klasik roman anlayışından çok başka boyutta bir roman okuduğumun bilincindeyim ve bu bilinci puanıma yansıtmam gerekir diye düşünüyorum.
Neredeyse bir halk hikâyesi değerinde görülecek bir anlatının bir roman kurgusunun içine yerleştirilmesi düşüncesi takdir edilesi bir şey. Ama bu düşünce bile kitabın puan olarak verdiğimden fazlasını almasına yetmiyor.
Bundan sonrası ise gerçekten ağır eleştiri içerecek. Eğer Yaşar Kemal'i çok seviyorsanız okuyacaklarınızdan rahatsız olabilirsiniz. O yüzden devam etmemenizi öneririm.
Yaşar Kemal hakkında edindiğim birkaç bilgiden biri onun Orhan Pamuk'la birlikte Nobel Edebiyat Ödülü'ne aday gösterildiğiydi. Tabii ödülü Pamuk aldığı için Yaşar Kemal üzerinde pek durmamıştım. Ama bu kitabı okuduktan sonra neden onun da aday gösterildiğini anladım.
Kitabın klasik roman anlayışından farklı oluşu dışında beğendiğim hiçbir şey yoktu kitapta. Tek bir alıntı bile işaretlemedim.
Bunu söylüyorum, bu yazarın kitabını edebî boyutta da öyle söylenilen kadar beğenilesi olduğunu düşünmüyorum. İçinde tek bir cümleyi bile beğenmediğiniz bir kitabın sizin için edebî değeri olur mu?
Evet, halk hikâyesine benzer bir aşk hikâyesi vardı kitapta ama bu sadece benzer. Bizim halk hikâyelerimiz burada anlatılandan daha masum, daha sıcak, daha güzel. Her ne kadar finali halk hikâyelerinde olduğu gibi veriliyormuş gibi dursa da halk hikâyelerini bilen bir okuyucunun buradaki "mış gibi" detayını fark edeceğini düşünüyorum.
Kitapta beni rahatsız eden diğer unsurlarıysa birlikte ele alacağım. İlki Osmanlı Devleti ile ilgili, ikincisi inancımla. Kimse kusura bakmasın ama eğer sen Türk vatandaşıysan benim tarihimi benim dilimle bana kötüleyemezsin. O kurduğun süslü cümlelerle benim inancımı daha aşağı görüp başka inancı yüceltemezsin. Eğer bunları yazan kişi yabancı biri olsaydı yalnızca onun başkalarının tarihine, inancına saygı gösteremeyen biri olarak görürdüm. Bunu onun karaktersizliğine yorardım.
Ama bunları yazan kişi bizden biri olunca kan beynime sıçradı. Hani deriz ya hep Türk'ün Türk'ten başka dostu yoktur. İşte bu yazar bende bu sözü öldürdü. Kendi tarihini kötülemek için kalemini kullanan birinin kitaplarını alıp okumam. Belki Osmanlı karalaması bu kadar çok ve açık olmasaydı inançla ilgili olan kısmı bir nebze görmezden gelebilirdim. Yazarın inancı demek ki çok farklı, kalemiyle misyonerlik yapıyor deyip geçerdim. Ama tarih hepimizin tarihi. Farklı inançlara inanıyor olabiliriz ama tarihimiz ortak. O yüzden elimde bu yazarın başka kitabı olmadığı için şükrediyorum.
Bu kitap Yaşar Kemal'den okuduğum ilk ve son kitap olarak kalacak. 
Ağrıdağı Efsanesi
Yaşar Kemal
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.