İki tür merhamet varfır. İlki zayıf ve duygusal olan merhamettir. Aslında bu, bir başkasının mutsuzluğunu görünce duyulan derin kederden olabildiğince çabuk kurtulmak adına kalbin gösterdiği sabırsızlıktan başka bir şey değildir; şefkatten ziyade başkalarının kederlerine ve talihsizliklerine karşı insanın kendilerini koruma içgüdüsüdür. Diğeri ise duygu değil de eylem gerektiren gerçek merhamettir; ne istediğini bilir ve insan gücündeki veya insan gücünün ötesindeki herşeyi yapma azmiyle doludur.