Savaşkıran, Brandon Sanderson'un okuduğum ilk kitabı. Ansiklopedi boyutunda ve kol kaslarıma katkısı bulunan kitabı tüm bunlara rağmen keyifle okudum ve elimden bırakmak istemedim. Dolayısı ile, benim gibi yazarı daha evvel okumamış olan ve çekinen varsa, hacminden hiç korkmasın, diyebilirim. İlk sayfasından itibaren su gibi akan, olay örgüsü başarılı, kendi içinde tutarlı, karakterleri çok iyi kurgulanmış, okurun ilgisini üzerinde tutmayı başaran bir fantastik eser bu. Savaşın eşiğindeki düşman şehirler Hallandren ile Idris'in arasındaki politik gerginliğin; bu gerginliği tırmandırmaya ve yatıştırmaya çalışan iki ayrı grubun hikayesi Savaşkıran. Din, siyaset ve doğaüstünün harmanlandığı öyküsünde temel olarak yine insanı okudum aslında. Savaşkıran, fantastik bir roman olarak bence çok başarılıydı. Karakterler çok ikna edici ve sizi yakalıyor. Kimisine sevgi, kimisine nefret duymak çok kolay; yazar insan psikolojisi üzerinde çok iyi bir iş çıkarmış. Yazar ara ara mizahi bir dil de kullanmış ve ördüğü dünyayı kolay algılanabilir hale getirerek de okuyucusunu bunaltmamış. Sanderson okumaya başlamak için bence doğru bir başlangıç, en azından benim için öyle oldu. Kitabın devamının da geleceği söyleniyor ama sonunda olaylar çözülüyor ve işler yoluna giriyor. Bu bağlamda okur olarak, havada kalan bir romanla kalakalmıyorsunuz. Sadece devam edilebilecek bir küçük son bölüm yazmış yazar ki, o bölümün de kitabın genel kurgusuna bir etkisi yok açıkçası. Savaşkıran'ı