Gönderi

Fedakarlık
Onu seviyorum, annemi de seviyorum ve ikisi için her şeyi yaparım. Ama insan böyle şeyleri düşününce... aklına daha çok muazzam, kahramansı hareketler geliyor. Birisini yaklaşan bir otomobilin önünden çekmek mesela. O kişiyle tehlike arasına geçip göğüs germek. Önemli bir şeyi feda etmek. Ama durum bu değil. Hem de hiç. Tek büyük an değil, bin tane küçük an. Her gün. Ayrıca sırf bir önemli şeyi feda etmiyorsunuz, küçük küçük fedakârlıklar yapıyorsunuz ve sonunda içiniz bomboş kalıyor. Yapılan fedakârlık insana koymuyor da sonu hiç gelmeyecek diye düşünmek koyuyor. Kaderim bu, çıkış yok diye düşünmek, hiç kimse ve hiç bir şey değiştiremez demek insana koyuyor. Verdikçe vereceksiniz ve sonunda artık kendinizi tanıyamayacaksınız.
Sayfa 92 - WilderKitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.