20 yıl önce okumuştum, nerden aklıma geldi bilmiyorum ama hemen bi 451 daha aldım, bi çırpıda okudum.
Bir itfaiyeci düşünün ki işi yangınlar söndürmek değil, yangınlar çıkarmak. İronik senaryo yu övmeye kelimeler yetersiz. Ansızın bir kızla tanışıyor ve bundan sonra mantıksızca adeta uyuşmuşcasına yaptığı işi sorgulamaya başlıyor. Artık daha fazla kitap okuyor ama bu onun düşüncelerinin dışa yansımadına engel olmuyor, yakayı ele veriyor.
Okumayacaksın, düşünmeyeceksin! Otorite senin bir robot olmanı istiyor.
Kaçış başlıyor ama ne kaçış, asla ütopik değil ama fazlasıyla distopik.
Kitspsızlığın dünyasına doğru yapılan bu olağanüstü yolculuk bence 1984 ten bi kaç tık ilerde.
Okuyun ve bana teşekkür edin. Bu kadar iddialı.
Daha fazla fikir edinmek isteyen mütevazı kanalımda reel cümleler bulabilir:
youtu.be/L_LfSRv4PNk
