İnsan, ölü saklayan bir hayvandır.
Ataların ölülerine ait bilgeliğin genel anlamda ilk dinlerin çıkış noktası olduğu binlerce kez ve bin farklı tonda söylendi. İnsanı diğer hayvanlardan ayıran en göze çarpan özelliği, onun ölülerini bereketli toprak ananın bakımsızlığına teslim etmeksizin her ne şekilde olursa olsun saklamak istemesidir; insan ölü saklayan bir hayvandır. Peki, onları ne için bu şe kilde saklar? Aciz bilinç kendi kendisinin imhasından kaçar. Bu durumda kendini, dünyadan kopan bir hayvani ruhun karşısında görüp, yine kendinin ondan farklı olduğunu zanneder. Dünyanın kendinden başka bir hayatı arzulamaktadır. Böylelikle dünya, ölüler yeniden ölmeden uçsuz bucaksız bir mezarlığa dönüşme riskiyle karşı karşıya kalacaktır.
/ Yaşayanlar için dış ortam şartlarının tahrip ettiği kilden kulübeler ve samandan barakalar inşa edilirken, ölüler için tümülüsler yükseltilirdi, taşlar bile odaların inşasından önce mezarlar için kullanıldı. Dayanıklılığıyla yüzyılların üstesinden gelenler yaşayanların değil ölmüşlerin ikamet ettikleri yerler olmuştur.
Sayfa 46Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.