Bir Hasan Ali Toptaş okuma serüvenim daha bitti maalesef. Okudukça, okuyacak daha az kitabı kalması üzüyor beni. Hasan Ali Toptaş, okurken kendimi başka yerlerde bulduğum, bazen kahramanlarının yerine kendimi koyduğum, bazen de cümlelerinin peşine takılıp bilinmeze ve karanlığa sürüklenerek kurtulmaya çalıştığım bir yazar. Kelimelerin ve cümlelerin ahengiyle kitabın elinizden tutup bilmeseniz de sizi dansa kaldırmasıyla başlayan bu sanatsal şölen geçmişin, yaşanılan yanılsamaların, ufukta kaybolmuş hayatların, uyum sağlayamamaktan ötürü yabancılaşmanın, bir evde eşyaların duygulardan daha fazla yer kaplamasının, geleceğe umut bağlayan öğrencilerin içinde bulunduğu düzensizlik üzerinden festivale dönüşerek devam ediyor.
Hasan Ali Toptaş’ı kelimeler alemine itip edebiyat alemine sığınmasını sağlayan bir olay var: “İlkokul ikinci sınıfta başımın arkasında bir yara çıktı ve hastanede tedavi gördüm. Tedavi sonrasında yaranın olduğu yerdeki saçlar bir daha çıkmadı. Duvarların ve insanların yanından yürürken kelleşmiş olan yerin onların üstlerinde ışıl ışıl yansıdığını düşünüp çok utanırdım. Ve bir gün bunu fark eden bir çocuk bana –Aaa, aynalı geliyor, diye bağırdı. Bu cümle benim kaderimi değiştiren cümle oldu. Çünkü onu sadece kasaba değil tüm dünya duymuştu. Sonra Konuşan Katır adlı kitabı okudum. Utanıyordum o yara yüzünden ve nereye saklanacağımı bilmiyordum. Bu kitap bana saklanacağım yerin kelimelerin yeri olduğunu gösterdi,” diyor. Bu olay sayesinde bizde bu kaçısın satırlarda bıraktığı etkiyi okuyoruz.
Romanın; trafik kazası sonucu sakat kalan, hayatın kendini kaybetme sınırında olanlara yaramadığının en büyük kanıtı olan Bedran’ın, kazadan önceki hayatına göz gezdirip kazadan sonraki hayatına dönen, böyle bir döngü içinde sürüp giden bir anlatımı var. Eşiyle nasıl tanıştığını ve sonrasında neler olduğunu geçmişine bakarak tasvir ediyor. Minibüs şoförlüğü yapan babası ile muavin olarak çıktığı her yolculukta kendi varlığını biraz daha silikleştirip babasının onu umursamadığı varlığını arıyor. Hasan Ali Toptaş’ın babasının da şoför olması ve kendinin de muavinlik yapması kitaplarında kendi yaşamından izler yansıttığını gösteriyor.
“Yazmak benim için Hindistan’a giderken Amerika’yı keşfetmekti” diyen Toptaş, tarzıyla, kalemiyle edebiyatımıza cümle bestesi kazandıran ender yazarlarımızdan bana göre. Her okuduğum kitabında biraz daha sihirli anlatımların içine gömülürken, yazıya kattığı, kulağa filmlerin arka fon müziği gibi gelen hoş sesleri duyup çırpındıran anlatımını seviyorum. Hasan Ali Toptaş serüvenim 
Geçmiş Şimdi Gelecek kitabı ile devam edecek. Keyifli okumalar.
··
106 görüntüleme
"Okudukça okuyacak daha az kitabı kalması üzüyor beni." Diyorsun ya, sırf bu yüzden direniyordum ama daha fazla direnemedim. Bitti. Ne yapacağım şimdi hiç bilmiyorum. 🙇♀️
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.