Süreyya: Çaresiz hissediyordu. Ne kadar sessiz ne, kadar ıssız, ne kadar karanlık... Sadece nefes alacak kadar bir boşluk vardı kollarını tekrar kaldırmaya ve gözlerinin hemen üstündeki toprak yığınlarını atmaya çalıştı...

Çaresiz hissediyordu. Ne kadar sessiz ne, kadar ıssız, ne kadar karanlık... Sadece nefes alacak kadar bir boşluk vardı kollarını tekrar kaldırmaya ve gözlerinin hemen üstündeki toprak yığınlarını atmaya çalıştı...