Kitabın neden uzun sürede bittiğine dair bahaneler üretmek yerine gerçeklerden bahsedecek olursam bu Tolstoy' un kaleminin hayallerimde yaşatmaya devam edeceğim olay örgüsü, kafamı kaldırdığımda gördüğüm sosyal farkındalığın aynı yerde kalmış olması ve kimlik inşası sırasında zerre değişmeyecek buhranların 'bildim tembelliğime' hizmet etmesi. Seni suçladığım için beni affet Tolstoy, Nevlüdov olsa kendini affedebilmek için beni affederdi. Kısa kesmek gerekirse, ya kalabalıktan çıkın ve bu kitabın yalnızlığının, hüznünün, yoksunluğunun keyfini çıkarın(!) ya da yalnızlığınızı uyutup kalabalığın, içinde düşünen/düşündüren düşünde yol alın(!).