Friedrich Nietzsche'nin ahlak felsefe anlayışını öne çıkardığı, aforizmalarla desteklenmiş "okuması oldukça zor" olan bu kitabını, üzerinde durarak düşünerek anlamlandırmaya hatta yorumlamaya çalışarak okuyorum. Ve yorucu olmasına rağmen son derece keyifli bir okuma oluyor. O Sancta simplicatas (Ey kutsal sadelik) diye başlıyor bölümlerden biri, ve sadeliği övüp bu kadar yoğun bir dille anlatımı da ironik buluyorum. Altını çizmekten vazgeçtim, bundan böyle yanımdan hiç ayırmayacağa benziyorum.
