Bir kurtuluş dini nihai hedefler etiği (Gesinnungsethik) doğrultusunda ne kadar sistemleştirilir ve içselleştirilirse dünyayla ilişkili gerilimi o kadar büyür. Din ve dünya arasındaki bu gerilim, din ritüelist ve yasacı bir forma sahip olduğu sürece daha az tutarlı ve daha az prensip bir meselesi olarak görünür. Bu daha erken evrelerde, kurtuluş dinleri genel olarak aynı biçimlere bürünür ve tıpkı büyüsel ahlakınkiler gibi etkilerde bulunur. Yani bir kurtuluş dini genel olarak onun tarafından edinilen adetlere dokunulmaz bir kutsallık tahsis etmekle başlar, çünkü bütün takipçiler bir tanrının gazabından kurtulmakla ve dolayısıyla onun tarafından emredilen herhangi bir normun ihlalinin cezalandırılmasıyla ilgilenmektedir. Sonuç olarak, bir uyarı ilahî bir emir statüsü kazandığında değiştirilebilir adetler dairesinden kutsallık mertebesine yükselir. Din tarafından dayatılan kurallar bu nedenle bir bütün olarak evrendeki düzenlemeler gibi sonsuza kadar geçerli —Tanrı bizatihi yeni bir emir vayhetmedikçe yoruma açık fakat değiştirilemez— sayılır.
Sayfa 337 - Yarın YayınlarıKitabı okudu
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.