İnsanı tüm kusurlarıyla aydınlatan 'dost' bir objeydi aslında ayna. Farkında olmamızı sağlıyordu. Çok kısa süreliğine tabii. Fark eder etmez, bolca sahteliğe batırdığımız süngerle yüzümüzü pudralıyorduk önce. Zemin, geyşa beyazlaığında parladığında hizmet edeceğimiz zahiri kişiliğimizin gözaltlarını 'Rambo' çizgileriyle boyuyorduk. Kendimizle olan savaşa hazırlanma ritüeli. Yanaklarımıza konan bebek pembesi allıkla, çimdiklemişiz de taze genç kızlar gibi ondan belirivermiş suratımızda bu renk izlenimi verdiriyoruz etrafa. Öyle masumuz. Sonra dudaklarımız renklendiriliyor. Hırs kırmızısı ile şehvet bordosu arası bir ton. 'Joker' gülümsememizden emin oluyoruz. Kirpikleri bakışlarımıza samimiyet katsın diye canlandırıyoruz, her daim küçümsemeye meyilli ifademizi.
Sayfa 86Kitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.