Gerçekten de yalnızlık ne yaman bir haldir; yalnız kalmak, yalnızlanmak.
Dünya insana kendisini unutturur; insan kendisini fark ettiğinde ise dünyayı unutur. Çünkü insan, nisyanla malüldür; unutur. Fakat umumiyetle kendisini unutur. Dünyaya dalar ve kendisini unutur; kendisini unuttuğu için başkalarına koşar. Yalnız kalmaktan, yalnızlanmaktan korktuğu için başkalarıyladır, başkaları içindir.
Hatırlamayanlar hatırlanmaz, zikretmeyenler zikredilmez; hayatın (yaşamın değil, yaşamanın) kaidesi bu! Dünyadan vazgeçmek biraz da yalnız kalmayı seçmek demek değil midir zaten? Dünyadan vazgeçmek gibi yalnızlığı seçmek de zordur; yürek ister, emek ister ve fakat her halükarda talib olmak değil, matlub olmak ister; bir bakıma seçmek değil, seçilmek ister. Hasılı beklemek değil, beklenilmek ister.
Sayfa 107 - Kapı Yayınları / bir kafes bir kuş aramaya çıktı / olmak ölmektirKitabı okudu
··
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.