“Şimdi düşünüyorum da hayat o kadar hızlı kaçıyor ki... Kovaladıkça daha da hızlanıyor. Yakalayamıyor insan. Önemli olan kovalarken yalnız olmamakmış. İyi ki el ele, göz göze, yanak yanağa kovalamışız. Bizden biraz daha hızlı kaçtı hayat ama parkta koşan çocuklar gibi koştuk hayatın ardından... Hiç ciddi beklentilerimiz, hırslarımız olmadı.
( .. )
Bak bir anlık ömür. Ölmek ile yaşamak arasında bir yerinin hafiften kanaması yetiyormuş.”
Sayfa 131Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.