‘Cuma’ sözcüğünü ilk kullananın Miletli Anaksimandros (M.Ö. 6. yy) olduğu rivayet edilir.
Eski Yunan coğrafyacılığı Hipparkhos ve Ptolemaios’un eserleri aracılığıyla, daha sonra Arap dünyasında itibar görmüştür.
İslam dinince kutsal sayılan “Cuma” gününün kaynağı, Arapça‘da “toplanma” kavramını veren “cem” kökü (cmˁ).
Aynı kökten gelen “cami” toplanılan yeri, “cemaat” ise topluluğu anlatmış.
Ayrıca “dernek” anlamında kullandığımız “cemiyet“, “birikmiş, toplanmış halk” anlamındaki “cumhur“*, yazıların bir araya gelmesiyle oluşan “mecmua” da aynı kökü paylaşıyor.
Bizde “toplanma” fikriyle bağdaştırılan “Cuma”ya Fransızlar “vendredi“, İtalyanlar “venerdì“,
İspanyollar “viernes” demiş.
Hepsi aynı isme; aşkın, güzelliğin, doğurganlığın, zaferin ve arzunun Romalı tanrıçası Venüs‘e çıkıyor.
İngilizlerin “friday“i, Almanların “freitag“ı ve Hollandalıların “vrijdag”ı da, adını Venüs‘ün izdüşümü sayılabilecek Pagan tanrıçası “Frigg“den almış.
Nereden gelirse gelsin, insana her hafta çok iyi gelen CUMA’yı (inşallah pandemiden sonra)
sevdiklerimizle ‘TOPLANARAK’,
güzel geçirmemiz dileğiyle...
Hayırlı, bereketli Cumalar...🤲🏻