"Gerçek marifet yemeğinde saklı olan has unu çıkart. Içtihat ve gayret suyuyla hamur yap. Ateş yakıp üzerine tencere koyulmak için gerekli taşları dik. Ve katışıksız bir sevgiyle üstünü ört. Sonra zâhitlerin nefesinin ateşiyle Allah'ın kullarının badem ezmesi helvasını pişir. Ve onu inlemekle kurumuş olan otlarla tutuştur ki, tutuşturucusunun ateşi cimrilik kıvılcımlarını dışarı atsın. Sonra bu ateşi, sağlam ve kuru rıza odunuyla doldur. Vefakârlık havanıyla un haline getirilmiş ve ince yaşam arzusu kokusu (veya şiddetli aşk kokusu) katıştırılmış acı ve üzüntü bademini önceden hazırla. Sonra onu, sabırla geçirilmiş günlerle birlikte para keselerini dürer gibi katla. Onu, gece karanlığının ortasında uykusuzluk bıçaklarıyla ve uyuklamanın lezzetini reddederek kes. Ve onu ızdırap ve hıçkırık bardaklarına yerleştir. Bölünmelerin iniltilerinden yapılmış olan şekerleri onun üzerine serp. Sonra onu, kendini Allah'a teslim parmaklarıyla, kalblerde bulunan havâtırla münâcât ederek ye. İşte böyle bir durumda kalp sıkıntılardan kurtulur ve seven kişinin mutluluğu yerini her şeye hükmeden sevgiliye bırakır."
Sayfa 78Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.