Saygıdeğer karıncalar gözlerini yuvada açar, besbelli orada kaparlar; bu müsbet ve sabetkar davranışlarıyla da büyük bir onuru hak ederler. Fakat insan hercai, bir dalda durmaz bir yaratıktır ve belki de satranç oyuncuları gibi gayeyi değil, gayeye giden yolu sever. Kim bilir(emin olamayız tabi) belki de insanların yeryüzünde ulaşmaya çalıştığı tek gaye,bu gayeye ulaşma yolundaki daimi çaba, başka bir değişle hayatın ta kendisidir ,yani iki kere iki dört cinsinden bir formül olan gaye değildir; zaten iki kere iki dört, hayat değildir baylar, ölümün başlangıcıdır. Hiç değilse insan, bu iki kere ikiden daima ürkmüştür; ben hala ürküyorum. İnsan bütün ömrünü iki kere ikinin peşinde geçirir, bu uğurda denizler aşar, hayatını harcar, fakat yemin ederim, arayıp gerçekten elde etmekten korkar.
Sayfa 36
··
218 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.