1955 yılında yazdığım makale bu tip düşüncelerimin, aynı halde ruhumda, kalbimde, zihnimde iman ve düşüncelerimdeki şiddetli sarsılışın göstergesiydi. Bu dönemde ben lise son sınıf edebiyat bölümü öğrencisiydim. Aynı zamanda öğretmenlik yapıyordum. Arapça'dan başka yeterli yabancı dil bilmiyordum. İlmî seviyem yetersizdi, hayatta henüz olgunlaşmamıştım, üstün zekâlı düşünürleri çıldırtan intihara sürükleyen düşüncelerden habersizdim. Doğru dürüst ve yönlendirilmiş kültüre sahip olmayan toplumlarda yaşayan gençlerin kara kaderi budur. Kültürden amacım, kültür bakanlığı değil, toplumdaki yazarlar, düşünürler ve mütercimlerin çalışmalarıdır ki, düşüncelerini ve eserlerini yaymada kendi ad ve ekmeklerini diğerlerinin ruhi sağlıkları ve düşüncelerinin hidayetinden daha çok düşünüyorlar. Burada çok kısa olan söz konusu makale, felsefi, fikri heyecanları temsil ettiği gibi bizim konumuzla doğrudan alâkalıdır.
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.