Şimdilerde , yarınlarda ve mütemadiyen dünlerde...
Kesik kesik her yanımız .
Yaralarımıza merhem diye şiir bastığımız . Sonrasında o sayfalardan yeniden kağıt yarası yarattığımız .
Bir şair huzursuzluğunu yazar, kurtulur.
Şiir okuyan , huzur bulmak için çıktığı yolda bir darbeyle bir daha savrulur .
Bu hastalığa bir ad koymalı sonrasında çare bulmalı. Ne çare , Ne çare?
Neyse bırakalım çareyi de bir mısra daha okuyup kendimizden geçmeli .
Neden iyileşecekmişiz ki ?
Biz ki bir şairin kapısına bırakılan çocuklar değil miyiz ?
Büyüyemeyen ama yüz yıllık ihtiyarlıkla yüzü buruşan ...
Uyuyamayan ama bin yıllık uykudan uyanan...
Sevemeyen ama milatlarca sevmeye hazır olan
Şimdi bırakalım bunları da gidip ecza deposundan en ağrımayan yerlerimize pansuman yapıp, kanayan yerlerimize ise şiir basalım .
M.K
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.