Geçmişimden kaçmak için direniyorum ama hep önümü kesiyor. Çocuk gibi ama kimseye diyemediğim korkularım var hâlâ, tedirginliklerim var. Acaba diyorum bazen, acaba bu geçmiş geleceğimide mi ele geçiricek? Korkuyorum. Baş etmek istiyorum. Üstesinden gelip ilerlemek istiyorum. Ben bu gerçeklerden ne zaman kaçmayı bırakıcam? Ne zaman onları unutmuş gibi yapmaktan vazgeçicem ve yola olduğu gibi devam edicem? Ne zaman? Bazen beynimin içinden geçenler kalbimi, nefesimi çok zorluyor ve bazen, beni hiç kimsenin bilmediği bir yere bırakıp orada kalmasını istiyorum. Çünkü daha sonra görmek, tekrar canımı yaksa da bazen o düşünceyle yüzleşmek kolay oluyor. Bu da onlardan biri.