Bizler buğdayı değirmende ögüttürmek için kilometrelerce yolu yayan giden, unun ve ekmeğin kıymetini bilen, açlığını çeken çocuklardık.
Her kırıntısına sahip çıkmamız da bu yüzden.
Hala öyledir; un,bugday kutsaldır,nimettir,yerde kırıntı görsel alır öper başımıza koyar, ayak altında kalmasın, kuşlar yesin diye yüksek yere kaldırırız.
Yokluğu bilmeyen nimete saygı bilmez..
Sayfa 79
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.