Gelgelelim taşıyacakları yükten bir gram fazla yüklersen pes der, yatar yere gitmez, ayak direr. Hele kötü davranırsan, döversen hayvanı, hiç dayanamaz; yere çöker de bir daha kımıldatamazsın, o artık ölümü göze almıştır, sürmektense bu hayatı, ölür. Kötü ellere düşmüş eşekler gördüm, yemlerini yemediler, öldülerdi açlıktan. .. Mısır bile onları ölümden caydıramamıştı, başlarını çevirip mısıra bile bakmamışlardı. Ama biz insanlar öyle miyiz ya? Bizler, bu önemli yaratıcı varlıklar? Severiz köleliği, böbürleniriz köleyiz diye. Hoşlanırız kırbaçtan, eziyet çekmekten! Niye hoşlanırız, bilir misiniz ? Düşünme gücümüz vardır da ondan. Umut etmeyi düşünebiliriz. İyi günlerin geleceğine inanabiliriz. Umut, ekmeğimiz değildir, umut başımızın belasıdır!
·
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.