Bazı kitaplar vardır bir kenarda durur ve doğru zamanda okunmayı bekler, Adı: Aylin tam da böyle bir kitap oldu benim için. Dilinin yalınlığı ve hikayenin akıcılığıyla kafamın çok bulanık oldugu bir dönemde içimi aydınlattı adeta. Aylin'i çok sevdim, çok benimsedim. Özgüveni, uçarılığı, zekası... derken sanki uzun zamandır onu tanıyormuşum gibi hissettim. Kitabı okurken Aylin'in hayatındaki ivmeyi takip ediyoruz. Deliliği önce yükselen bir grafik çiziyor, başına buyruk davranıyor; sonra ise olgunlaşıp yetişkinlere yaraşır şekilde ilişkiler kuruyor. Tam artık uslu durmaya karar verdiğinde Joe ve onun kızları nedeniyle yeniden delirmeye başlıyor. Aylin'i o kadar benimsedim ki kızlarını boğmak istedim okurken. Bu sorunlar da bir yerde sonun başlangıcı oluyor diyebilirim ama bence iyi de yapıyor Aylin. zaten ışığı cılız, yıldızı düşük insanlar başkalarının parıldamasından her zaman rahatsız olurlar. Aylin de inadına parıldıyor, elimde olsa Aylin'i alnından öpecektim kontrolü kaybeden ilişkisinde vitesi boşa alırken... Kitabın sonunda öleceğini bilmeme rağmen gerçekten bir yakınımı kaybetmişçesine üzüldüm. Hatta bitince kitabın başlangıç bölümünü yeniden okuyup cenaze bölümünü tamamladım, sanki ben defnettim onu. Ama olsun, Aylin hayatı çeyrek porsiyonlarda yaşayıp da yaşadığını zannedenlerin inadına dolu dolu yaşadı. O çok güzel bir renk tonu olup çok güzel bir iz bıraktı. Umarım gittiği yerde mutludur.

Adı: AylinAyşe Kulin · Everest Yayınları · 201919,8bin okunma

·

124 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Burak İpek