Söyleyecek bir şeyim olup olmadığını bilmiyorum, bir şey söylemediğimi biliyorum; söylemem gerekecek şeyin söylenemez olduğu için mi söylenmediğini bilmiyorum; söylediğim şeyin özelliksiz olduğunu, nötr olduğunu, nihai bir ortadan kalkışın nihai işareti olduğunu biliyorum.
Ama çocukluk ne geçmişe özlem ,ne dehşet , ne yitik cennet , ne Altın Post'tur;ufuk,hareket noktası, hayatımın eksenlerinin onlar aracılığıyla anlamlarını bulabilecekleri koordinatlardır belki de .
Yazıyorum; yazıyorum çünkü birlikte yaşadık, çünkü onlardan biriydim, onların gölgelerinin ortasında bir gölge, onların bedenlerinin yanı başında bir bedendim; yazıyorum çünkü onlar bende silinmez izlerini bıraktılar ve bu iz de yazı : hatıraları yazıda öldü; yazı onların ölümünün hatırası ve benim hayatımın olumlanması.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.