Yalnızız,Peyami Safa’nın son romanı, felsefi üslubun yoğun olduğu basit olayların arasında derin çıkarımlar… Tanzimatla birlikte başlayan Batılılaşma hareketleri Cumhuriyetle olgunlaşmış, toplum bocalamış, uyumsuzluklar, çarpıklıklar olmuş, bunlar edebiyatın hep konusu olmuş. Konu klasik Türk edebiyatı konusu. 1950’ler de Tanzimat kadar etkili bir kırılma var buna yakından bakıyoruz Yalnızız’da. Aşk ve psikoloji üzerine kurulu romanın baş karakteri Samim.Bir bilge adeta.Simeranya adını verdiği hayali bir dünyası var.Sevdiği bir kız var Meral,hayalleri Paris’te yaşamak olan.Meral’in annesi Necile hanım, babası,abisi Ferhat, arkadaşı Feriha. Samim’in kardeşleri Besim,Mefharet ve kızı Selmin… Varlıklı aileler…Kalabalıklar… Ama onca kalabalığın içinde ipin ucu kaçınca,yozlaşma nasıl da yalnızlaştırıyor hikayenin sonunda hepsini. Karakterlerin ruh halleri, iç konuşmaları, durumları çok etkileyici . Ben Samim’in yazarın kendisi olduğunu düşünüyorum,Peyami Safa kendi muhafazakar ideolojisine uygun bir son hazırlamış sanki.Mesela yalan kavramı ile ilgili kesin düşünceleri…mesela ahlaksız yaşamı tercih eden kadın karakteri cehennem ateşi timsali çıkan bir yangında öldürmesi... Romanın üçüncü bölümü,sonu soluksuz okunuyor.Gerilim zirvede madde ile ruhun savaşı sessizce bitiyor.Sadece insanı anlatan bir hikaye değil insana dair felsefi ve psiklolojik tahlillerle zengin bir eser Yalnızız. Bunca zaman okumamaşım,okumam için en uygun zaman bu zamanmış demek.İyi ki okudum dediğim kitaplar arasında yerini aldı.

YalnızızPeyami Safa · Ötüken Neşriyat · 201921,9bin okunma

·

64 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meral Coşkun