Öyle anlar vardır ki, o ana dek yalnızca varlığını sürdüren bir insan, birdenbire yalnız yaşadığını değil, hayatında bir de çıbanın bulunduğunu anlayıverir. Bu çıban nereden gelmiş, nasıl, ne zaman oluşmuştur... çoğu kez bunları kendi kendine doğru dürüst açıklayamadığı gibi, çıbanın oluşumun da onu gerçekten oluşturan nedenlere bağlayamaz.
Ama onun için gerçeği irdelemenin gereği de yoktur: Çıbanın varlığı ona yeter. Bu ani keşif herkes üzerinde aynı acılı etkiyi yapar, yalnız zamanla kişiden kişiye bağlı olarak pratik sonuçlarda değişiklikler görülür. Bilinç, kimilerinde yeni temeller üzerinde yeni bir hayat kurma kararlılığını yaratır, kimilerindeyse yalnızca geçiçi bir acıyı yansıtır, ki bu gelecek bakımından iyiye bir dönüş sağlamadığı gibi, bugün bakımından da daha acı verici bir durumdur; daha acı vericidir, çünkü ilk durumda hiç değilse telaşa kapılan vicdanın aldığı kararlar sayesinde gelecek
için birtakım umut ışıkları var demektir.
Sayfa 229Kitabı okudu
··
196 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.