Kitap bittiğin de Zeze' ye "şefkatle" :) sarılıp yaşadığı haksızlıkları, kaybolan hayalleri, umudu... için onunla beraber saatlerce ağlamak istedim. Yalnız değilsin, ben hep senin yanındayım Zeze diyebilmek istedim. Ailesine de bir o kadar öfke kusmak istedim. Kısacası kitap bittiğinde içimde kalan çok şey oldu. Hele kitabın en sonunda bulunan itiraf...
Kitapla ilgili duygularımı anlat anlat bitmez o yüzden kitabı okumak isteyenler ve okumamış olanlar kitabı mutlaka okumalı/okutmalı. Hem empati yapabilmek için hem de küçük muzırlıklar öğrenebilmek için bence harika bir kitap ;). Ayrıca dili çok hafif olduğundan her yerde rahatça okunabilir.
NOT: Kitabın devamı olan kitaplar: Güneşi Uyandıralım ve Delifişek