Netice itibariyle, üretim vasıtalarının tabii mülkiyeti, esasında, tüketim mallarının tabii mülkiyetinden oldukça farklıdır. İktisadi anlamda üretim mallarına sahip olmak -yani onları bir kimsenin iktisadi amaçlarının hizmetine sunmak- için, ona fiziki olarak sahip olmak gereksizdir. Oysa eğer birisi onları tüketmek veya sürekli olarak kullanmak zorundaysa tüketim mallarına sahip olunması zorunludur. Kahve içmek için Brezilya'da bir kahve tarlasına, bir deniz vapuruna, bir kahve kavurma fabrikasına sahip olmam gerekmez; bütün bu üretim vasıtaları bir fincan kahveyi benim masama getirmek için kullanılmak zorunda olsa bile. Diğer insanların bu üretim vasıtalarına sahip olmaları ve onları benim için kullanmaları yeterlidir. İşbölümüne dayalı bir toplumda hiç kimse, ister maddi unsurları isterse kişisel unsurları olsun, iş yapmak için üretim kapasitesinin yegane sahibi değildir. Bütün üretim vasıtaları, onları piyasada alıp satan herkese hizmet sunar.
Sayfa 20
·
125 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.