Kitapta birbirinden farklı onlarca karakter bir araya getirilmeye çalışılmış.Kitabın başında açılış davetiyesi ile okuyucunun görkemli bir davete girmesi amaçlanmış. Neredeyse bütün masalar ve bu masada olan kişilerin, hatta çalışanların hayatına ayrı ayrı dokunmaya çalışılmış. Tabi esas kızımız da var:Zehra... Kitapta anlatılan kişiler birbirlerine dokunamıyor. “Anlattın o kadar bari bir yerde yolları kesişse.” diyorsunuz ama olmuyor.Bütün herkesin hikayesi havada kalıyor.Arada birkaç tarihi,siyasi bilgi var. Bunlar da alakasız ve havada kalıyor. Minik minik hikayecikler okur gibi oluyorsunuz. Kitaba yedirilememiş bir kaç bilgiden öteye de gidemiyor anlattığı tarihi, siyasi şeyler. Yine kitabı okurken sürekli “Bunu niye anlattı şimdi?Bu tarihi bilgiler de nereden çıktı? Bu siyasi görüşler nereden geldi.”diye düşünüyorsunuz.Çünkü her şey kopuk kopuk... Özellikle bitişte “O kadar anlattın noldu şimdi?Onca şeyi ne anlattın?” diye kendi kendinize konuşuyorsunuz kitapla! Ben Livaneli kitaplarını ağır bir kitap okuduktan sonra, zihnimi dinlendirmek için okuyorum.Bir şey öğrenmıyorsunuz kitaplarından. Öyle oku geç,üzerinde çok düşünmenize gerek kalmıyor fakat en azından hoş bir hikaye okumuş oluyordunuz. Fakat Kostantiniye Oteli tam bir hayal kırıklığı ve zaman kaybı. Ne düzgün bir hikaye var ne de sizi geliştirecek minicik bir ışık!!! Eğer okumayı düşünüyorsanız rotayı başka bir kitaba çevirmelisiniz...

Konstantiniyye OteliZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 202018,5bin okunma

·

89 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

zariföztürk