Annem her şeyin sırf benim için olduğunu söylerdi, yani başka deyişle buna "sevgi" diyordu. Ama bana göre bu, annemin üzülmemek adına çırpınışlarıydı... Eğer bu sevgiyse, hiç sevmemek ya da hiç sevilmemek daha iyi değil midir? Elbette bunu söylemedim. Bunu, annemin davranış öğretilerinden 'çok dürüst konuşursan karşındakini üzersin' düsturunu dilimde tüy bitecek derecede ezberlememe borçluyum.
Sayfa 37Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.