Küçük Prensin Koca Yüreği
Kitabı okuduktan sonra İlk düşündüğüm şey şu olmuştu: Çocukluk en büyük olgunlukmuş.
Yazdığım kısa diyalog hikâyelerinde yaşatmaya devam ettim küçük prensi belki içimde de yaşasın diye belki zaten yaşıyor diye. O kadar etkileyici bir karakter ve hikâye ki sevmeyi de öğretiyor terkedilmeyi kabullenmeyi de ama o kadar güzel yapıyor ki bunları o kadar saf ve pürüzsüz bir düşünceyle itiraz edemiyorsunuz,seviyorsunuz kendisini.
