Dinde –bilmeden- bir tahrîf yapabileceği endişesiyle hadîs rivâyetinde son derece titiz ve uyanık davranan sahâbilerden biri de Abdullâh bin Mes’ûd’dur. Rasûlullâh sallallâhu aleyhi ve sellemden bir hadîs rivâyet edeceği zamân, boyun damarları şişer, terler ve gözlerinden yaşlar akardı.
Bu meselede aşırı bir dikkat ve titizlik gösteren sahâbilerin başında Ömer radıyallâhu anh gelir.
Nitekim hadîslerin bizzat din olduğunu göz önüne alan Hz. Ebûbekir, bir hadîsin sıhhatine delîl istemek husûsunda Ömer radıyallâhu anh gibi davranmıştı.
Hz. Osmân da bu mevzûda selefleri gibi davranmıştı. Hadîsleri kabul etmedeki husûsî metodu ile Hz. Ali dikkati çekmektedir. Peygamber aleyhisselâmın söylemediği bir sözü ona nisbet etmektense, gökten yere düşmeyi tercih ettiğini söyleyen Ali, Rasûlullâhtan bizzat duymadığı hadîsleri rivâyet edenlere yemîn ettirirdi.
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.