Serhan'dan bir alıntı yapacağım:
"Canı yakmayan aşkı aşk demem ben. Aşk dediğin biraz acıtıcak, üzecek, kıvrandıracak. Geceleri uykusundan uyandıracak insanı. Sonra uyutmayacak. Tek dileği onunla uyumak olacak ama şartı birlikte uyanmak.
Kim çok aşık olup da 'kafam çok rahat' diyorsa bil ki o insan çok aşık değildir. Çünkü çok aşk, hep bir kendini rahatsız hissetme ve yarım kalmışlık halidir. Yanındayken bile onsuz olduğunu sanıp yazın ortasında üşümektir mesela. Bir imkansızlık halidir ki hikaye çıkar o saçmalıklardan. Yani Aşk olması gerektiği yerde olan değil hiç beklenmeyeni beklenmedik anda olması gibidir ondan hayran bırakır kendine aşk.
Hani o tehlikeli virajlı yol değil de dümdüz yol uyku getirir ya aşk da öyledir işte biraz sağa biraz sola saptıracak seni yoldan çııkıp uçacak sanacaksın o araba ama hayran olacaksın yükseğe, o korkuya, heyecana ve manzaraya.
Yoksa elbette rahat uyunur kanepe karşısında pijamayla. Yaşamak mı?
Tabii ki öyle...
Aşk mı?
Bilmem, sen söyle..."
Sayfa 19Kitabı okudu
·
168 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.