Kitap okuma hızımın düştüğü zamanda Yalnızız’ı okumaya başladım. Kitap bitti bende bittim. Peyami Safa(Server Bedi)’nın son eseri. 3 bölümden oluşan eserimiz ilk 100-150 sayfasında benim ilgimi çok çekmese de olaylar ve Samim’in Simeranya’sı zihinde oturmaya başlayınca kitap güzelleşmeye başladı diyebilirim. Samim’in Simeranya’sı aslında herkesin arzuladığı ama ulaşılamadığı bir dünya desem yerinde olur. Safa’nın ruh tahlillerini ince ince işlediği, olayları, kurgusu bu eserde mükemmeldi diyebilirim. Ama kesinlikle sabırla okunması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Gelelim kitabın adını aldığı olay örgüsüne... Aslında bulunduğumuz çevrede, ailede, yaşantıda bir arada yaşamış olsak bile herkesin birbirinden ne kadar farklı olduğuna, iç dünyada herkesin nasıl zorluklar çektiğine şahit oluyoruz. Eserde dönemin doğu-batı, madde-mana, ruh-beden, insan ilişkileri, farklı mizaç ve düşünceler karakterler üzerinden epey güzel bir şekilde ve incelikle bizlere aktarılmış. Eseri okurken genel olarak Kemal Sayar’ın şu satırları zihnimde dolaştı: “Türkiye'deki en büyük hapishane: 'El ne der?'” El ne der diye sönen hayaller, umutlar ve canlar hala günümüz sorunu...

YalnızızPeyami Safa · Ötüken Neşriyat · 201922bin okunma

·

125 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Büşra GÜVEN